28 XII 2025 (nd), g. 13.00 → p okaz kinofilski w 130. rocznicę pierwszego seansu braci Lumière.

10 grudnia 2025, w rocznicę śmierci fundatora, Alfreda Nobla, odbędzie się wręczenie Literackiej Nagrody Nobla. W tym roku, zgodnie z typowaniami bukmacherów, otrzymał ją węgierski pisarz László Krasznahorkai.

Z tej okazji, po raz pierwszy u nas, pokażemy 7,5-godz. „Szatańskie tango” Béli Tarra. Scenariusz filmu powstał na podstawie powieści Krasznahorkaia pod tym samym tytułem. Jest to jednak ekranizacja szczególna: węgierscy przyjaciele Tarr i Krasznahorkai ściśle współpracowali nad scenariuszem i całokształtem filmu.

7,5-godzinny metraż stanowi odpowiedź na powierzchowność i wymuszanie szybkich reakcji na konsumentach kultury. A co najważniejsze, niezwykła długość i tempo Szatańskiego tanga są środkami służącymi opowiadaniu, a nie celem samym w sobie.

Film jest wymieniany w czołówce najważniejszych osiągnięć światowej kinematografii wszech czasów.

Program pokazu:

13.00-15.30 → Część I: 145′
15.30-16.00      przerwa 30′
16.00-18.10 → Część II: 130′
18.10-18.40       przerwa 30′
18.40-21.30 → Część III: 170′

Szatańskie tango (1994), reż. Bela Tarr

Opowieść ta rozgrywa się na Wielkiej Nizinie Węgierskiej. Bohaterowie żyją w opuszczonym państwowym gospodarstwie rolnym, które od dawna niczego już nie produkuje. Jedynym lekarstwem na świadomość postępującego rozkładu jest myśl o ucieczce. Oszukując i przeszkadzając sobie nawzajem, mieszkańcy snują kolejne misterne plany. Aż w końcu pewnego dnia nadchodzi „mesjasz” – kłamca i były informator milicji. Bohaterowie podążą za nim przez równinę, bowiem wierzą, że oczyści on ich ze zła i odpuści grzechy przeszłości.

Szatańskie tango to modernistyczne dzieło Tarra, które nie tylko odważnie kontynuuje, ale wręcz radykalizuje kontemplacyjny nurt w kinie reprezentowany przez Ozu, Antonioniego, Tarkowskiego czy Jarmuscha. Czerń i biel tego filmu była odpowiedzią na przekoloryzowany chaos kultury wizualnej lat 90., a długie ujęcia i ograniczenie cięć to reakcja na szaleńcze tempo ówczesnych teledysków i reklam. 7,5-godzinny metraż stanowi natomiast odpowiedź na powierzchowność i wymuszanie szybkich reakcji na konsumentach kultury. A co najważniejsze, niezwykła długość i tempo Szatańskiego tanga są środkami służącymi opowiadaniu, a nie celem samym w sobie.

Film jest wymieniany w czołówce najważniejszych osiągnięć światowej kinematografii wszech czasów. Otrzymał Nagrodę Specjalną Caligari na Barlinale w 1994 r.